Antyk:
Sztuka starożytnych greków ? u Greków odwieczne pojęcie piękna i dobra łączyło się w całość, czyli tzw. kalos kagatos i w ich mniemaniu artysta powinien stosować się do norm etycznych. Estetyka grecka chciała przeniknąć zagadkę piękna, przeniknąć, a zarazem ograniczyć ją do mimesis ? naśladownictwa. Artyści greccy zwracali szczególną uwagę na ciało ludzkie, starając się, zgodnie z zaleceniem Sokratesa, ?przedstawiać poruszenia duszy? poprzez obserwację sposobu, w jaki wewnętrzne uczucia człowieka odbijają się w ruchu jego ciała.
Do najstarszych dzieł należą niewielkie figurki o uproszczonych kształtach. V wiek p.n.e. nazywamy klasycznym lub okresem doskonałości. W tym czasie tworzyło wielu rzeźbiarzy, których dzieła ukazują prawdziwy wygląd człowieka, rzeczywisty kształt jego ciała zarówno w stanie spoczynku, jak i w ruchu. Poliklet (ok. 450-415 p.n.e.), rzeźbiarz grecki, jeden z najwybitniejszych kontynuatorów tradycji doryckiej. Opracował matematyczny kanon proporcji ciała ludzkiego. Stosował również w swoich dziełach zasadę kontrapostu, (układ ciała w rzeźbie greckiej polegający na oparciu ciężaru ciała na jednej nodze, zrównoważeniu nachyleniem tułowia i ugięciem drugiej nogi. W antyku rozpoczęły się olimpiady i ideałem pięknego ciała było ciało umięśnione, wyćwiczone.
ŚREDNIOWIECZE:
W średniowieczu nie interesowano się ciałem. Pierwsze miejsce zarezerwowane zostało dla Boga, ciało było jedynie utorzsamieniem grzechu i zła. Dusza była wzorem duchowości. Mówiono że dusza jest uwięziona w grzesznym ciele. Ludzie średniowiecza zastanawiali się jak przeżyć życie godnie aby trfaic do Boga, nie artwili się ciałem, gdy jak uważali ? śmierć by ła jedynie opuszczeniem ciała. Utwory średniowieczne ukazują ciało jako coś gorszego, coś z czego po naszej śmierci nie zostanie nic.
RENESANS:
Renesans czyli epoka odrodzenia przywróciła myslenie o ludzkim ciele. Słowa starożytnego poety rzymskiego Terencjusza: ?Jestem człowiekiem i nic, co ludzkie nie jest mi obce?, stały się siłą napędzającą nowy prąd umysłowy- humanizm. Artyści czerpali swe inspiracje ze wspaniałego świata starożytnego. swoich dziełach starali się poznać siebie, otaczający ich świat, cielesność. Symbolem doskonalego piekna staje się cialo ludzkie. Człowiek renesansu uważa ludzkie ciało za najwspanialsze dzieło stworzenia. Ciało nie jest źródłem grzechu, a źródłem rozkoszy, doznań zmysłowych i estetycznych. Ciałem zachwycał się Michał Anioł i Da Vinci ? dlatego ludzkie postacie są nagie. Dzieło Boccaccia ?Decameron? może najdobitniej wyrazić ten stosunek do ludzkiego ciała. Dekameron - Jest to zbiór 100 nowel, które w ciągu 10 dni opowiada sobie dla zabicia czasu grupa 10 szlachetnie urodzonych Florentyńczyków (7 pań i 3 młodzieńców), którzy schronili się przed zarazą w okolicach Florencji. Każdy dzień miał swój temat zadany przez kolejno wybieranego "króla" lub "królową". Nowele stanowią celny opis obyczajów w epoce włoskiego Renesansu, dając wyraz z jednej strony bujnemu życiu pełnemu miłości, erotycznych przygód i ludzkiej zmysłowości, z drugiej zaś strony wyrażając podziw dla inteligencji, sprawności umysłu ludzkiego, bystrości i sprytu. Głównym motywem opowiadań jest miłość- miłość małżeńska i cudzołożna, zmysłowa i platoniczna, tragiczna i idyllyczna. Mimo upływu czasu, zmieniających się pradów i mód literackich wciąż pozostaje żywy. Pozwala na oderwanie się od koszmaru rzeczywistości, przezwyciężenie strachu. Ideał kobiet tego okresu stanowi np. Mona Liza , Leonarda da Vinci. Florencka dama wzbudzała wiele zachwytu, choć dziś raczej nie miałby szans znaleźć się na okładce kobiecych pism, jednakże w renesansie uchodziła za niebywałą piękność. Ideał kobiety : o dużych migdałowych oczach, które mają blask i wilgotność żywych, delikatne brwi, niewielkie subtelne usta, zaokrąglone kształty podobały się ludziom renesansu. Boticielli Stworzył niezwykle poetycki portret kobiety, ucieleśniony w wizerunkach mitycznych bogiń, nimf, aniołów o lekko przechylonych głowach, spadzistych wątłych ramionach i pięknych dłoniach. Można by tu przedstawić portret pt. "Stworzenie Wenus' . Ideał kobiety przedstawiony na muszli symbolizującej kobiecość, płodność, zmysłowość.Kobieta miała zgrabny nos, szczupłe policzki, ładne usta, przepiękne złociste włosy. Wenus mimo swej nagości jest skromna i niewinna- symbolizuje miłość duchową, najwyższą harmonię piękna i cnoty. Michał Anioł Zrywał z wytworną delikatnością i beztroską harmonią dzieł swych poprzedników. Sławę zdobyła mu marmurowa statua nagiego Dawida, ukazująca siłę ciała i charakteru, dzieło brutalne. Był czcicielem antycznego ideału piękna. Ciało ludzkie nie miało dla niego tajemnic. Pragnął ukazać je w ruchu. W swych obrazach rozdzielał światła od ciemności, wprowadza grę światłocienia oraz regularną artykulację formy.
