Przełom wieku na zachodzie Europy przyniósł nastroje zagrożenia, niepokoju i pesymizmu. Młode pokolenie końca wieku XIX czuło się zawiedzione. Ideały poprzedniej epoki doprowadziły do przerostu w sferze materialnej, utrwalenia się pozycji mieszczaństwa z jego płytkimi ograniczonymi dążeniami i konserwatyzmem.

Młoda Polska to epoka literacka trwająca od około 1890 do 1919 roku. Pojawiały się nowe zjawiska, tendencje, filozofie, postawy. Człowiek schyłku XIX wieku czuł się zagubiony w otaczającej go rzeczywistości – z jednej strony rozwój techniki – wynaleziono telefon, żarówkę, lokomotywę, udoskonalono maszyny drukarskie, a równocześnie Roentgen odkrył promienie X, dzięki którym możliwe było przeprowadzanie prześwietleń, Thomson dowiódł istnienia elektronu, Maria Skłodowska – Curie wyodrębniła dotychczas nie znane pierwiastki – rad i polon, Mendel stworzył podstawy genetyki, Karol Darwin natomiast stworzył teorię o pochodzeniu gatunków i człowieka.

Młoda Polska to czas ogólnej tendencji zwątpienia w sens i cel ludzkiego życia. Kształtuje się odrębna w stosunku do pozytywizmu świadomość, narasta poczucie zagrożenia, pustki duchowej, beznadziejnośći życia i niezadowolenia. Potęgują się nastroje katastroficzne - przekonanie o schyłku kultury, o nadciągającej zagładzie cywilizowanego świata, o wyczerpaniu możliwości rozwoju w większości dziedzinach życia.

Do kreacji lipeckiego świata Reymont użył środków należącychdo kilku nurtów artystycznych: realizmu, impresjonizmu,naturalizmu i symbolizmu. "Chłopi" są w zasadzie synteząwszystkich charakterystycznych dla Młodej Polski stylówi technik artystycznych. Naturalistycznie ukazana jest koncepcja człowieka (życie chłopów).