Bezdomność. To pojęcie kojarzy nam się przede wszystkim z brakiem własnego domu, z ludźmi żyjącymi na ulicy, z biedotą. A jednak – podobnie jak w utworze Żeromskiego – Bezdomnymi są nie tylko ci w ten szczególny sposób pokrzywdzeni Ludzie. Możemy się odnieść do symbolicznego wymiaru tego słowa.

Nie ma zbrodni bez kary. Tę jakże prostą zasadę sprawiedliwości potwierdza przykład pierwszego literackiego zbrodniarza jakim był Kain, który po zabiciu swojego brata Abla został przeklęty i musiał uciekać przed Bogiem. O tym, że nie ma zbrodni bez kary miał też okazję przekonać się Makbet. Dzięki wprowadzeniu przez Szekspira psychologizacji postaci można dowiedzieć się jakie motywy kierowały tytułowym bohaterem, zaobserwować jego rozterki wewnętrzne również zjawy i upiory będące istotnie tworami jego sumienia, próby zagłuszenia sumienia zresztą doprowadziło głównego bohatera do klęski.

Stefan Żeromski, autor ?Ludzi bezdomnych?, ukazuje bezdomnośc zarówno Judyma jak i innych bohaterów powieści. Przedstawia nam różne warianty bezdomności zarówno w sensie dosłownym, czyli nieposiadanie domu i własnego ?kąta?, jak i w sensie metaforycznym czym jest wyobcowanie, odmiennośc od otoczenia czy nie możnośc wtopienia się w tło.

Tomasz Judym człowiek wywodzący się z biedoty.Sam musiał zapracować na swoje wykształcenie i utrzymanie.Dzięki swojej determinacji osiągnął połowiczny sukces-został lekarzem,który za cel swojego życia wyznaczył sobie pomoc ubogim.Los ubogich zawsze go poruszał,może dlatego, że sam pochodził z nizin,znał upokorzenia jakich na co dzień doznają ludzie z tej warstwy społecznej.