Nowym tematem polskiej literatury, który pojawia się w drugiej połowie XIX wieku, jest miasto stanowiące skupisko ludzi, miejsce, w którym obserwujemy reguły życia społecznego oraz obyczajowość miejską. Złożony organizm miasta skupiał w sobie tak wiele najróżniejszych elementów był zarówno znakomitym tłem jak i podłożem dla wydarzeń opisywanych w utworze.

Każda społeczność ma swoje wady i zalety: wiejska, miejska, mała czy duża. Charakter każdej społeczności zależy przede wszystkim od tempa życia jej poszczególnych członków.
Ludzie mieszkający w mieście prowadzą dość intensywne życie, każdego dnia muszą robić praktycznie to samo. Najwięcej czasu zabiera im oczywiście praca.

"Wesele" Stanisława Wyspiańskiego jest dramatem symbolicznym, czyli takim, w którym oprócz realiów i zwykłych wydarzeń, ogromną rolę odgrywa warstwa symboliczna. Koncepcja dramatu to dwie warstwy: realistyczna i wizyjno-symboliczna, które przeplatają się wzajemnie. W swym dramacie autor chce być sprawozdawcą, możemy odnaleźć elementy publicystyczne.

W dramacie młodopolskim dominowały dwie tendencje. Jedna z nich tworzyła dramat naturalistyczny z przewagą komedii społecznych (Gabriela Zapolska), druga – dramat symboliczny, którego najwybitniejszym przedstawicielem był Stanisław Wyspiański.
„Moralność pani Dulskiej” jest dramatem naturalistycznym.