Współczesność

„Miniatura średniowieczna” Szymborskiej - nie tylko nawiązanie do epoki

Średniowiecze przeciętnemu odbiorcy sztuki tamtego okresu kojarzy się przede wszystkim z kulturą rycerską, wielkimi władcami, zamkami, ale także z mnichami i świętymi oraz wojnami w imię wiary. Krzyż i miecz – oto znaki tej epoki. Rycerstwo i Kościół trzęsły bowiem całą ówczesną Europą. Te dwa stany, jako uprzywilejowane i dominujące nad resztą społeczeństwa, dominują również w sztuce średniowiecza.

„Mistrz i Małgorzata” – koncepcja szatana jako dobroczyńcy i pana sprawiedliwości.

Bułhakow rozpoczyna swą powieść o zachodzie słońca na Patriarszych Prudach.
Już wtedy zaczynamy się dowiadywać o sytuacja panującej w Rosji lat dwudziestych.
W groteskowy sposób autor opisuje jak w moskiewskim sklepiku spragnieni bohaterowie mogą liczyć jedynie na ciepły napój morelowy.

„Miłość jest największą słodyczą i największą goryczą na ziemi”- poprzyj lub zaneguj slowa Eurypidesa na przykladach z literaturach

Ze słów Eurypidesa można wywnioskować, iż największą goryczą jest najpiękniejsze uczucie na Ziemi, czyli miłość. Ja również zgodzę się z tym, że w parzę z kochaniem idzie również cierpienie.

W literaturze mamy do czynienia z wieloma przykładami miłowania. Przy argumentacji tegoż tematu postanowiłem zasięgnąć do, jak zdawać by się mogło, najstarszych opowiadań, a mianowicie, mitologii greckiej.

„Na wieży Babel” Wisławy Szymborskiej – funkcje motywów biblijnych.

Biblia, pomimo iż spisana została blisko dwa tysiąclecia temu, z pewnością stanowi jedno z najważniejszych i najbardziej wartościowych źródeł inspirujących artystów literatury i sztuki na całym świecie. Na podstawie ukazanych w świętej księdze problemów powstała niezliczona ilość utworów literackich niosących w swym przesłaniu pierwszorzędne zasady dotyczące człowieka, jego moralności i egzystencji.

„Normalne, przewidziane, obliczone...”- jaką prawdę o obozie przedstawia w swojej prozie Borowski?

Jak wiadomo Tadeusz Borowski był nie tylko poetą i studentem tajnej polonistyki, ale i świadkiem Holocaustu, więźniem na Pawiaku, w Oświęcimiu i Dachau. Boleśnie doświadczył wszystkich okrucieństw II wojny światowej, które opisał później w swoich opowiadaniach niczym autobiograficznych. Bohater opowiadań Borowskiego ma na imię Tadeusz- tak jak autor- aby jego opowieść była wiarygodniejsza.