Prace przekrojowe

„Po starą księgę sięgam ze wzruszeniem (...) to nakryty kamieniem ojców proch”. Słowa W. Gomulickiego uczyń mottem rozważań o potrzebie poznawania literatury staropolskiej lub podejmij polemikę z zaprezentowaną w nich opinią.

Można w tym cytacie odczytać głęboką myśl i symboliczne przesłanie. Bogatym w znaczenia jest znak księgi. Z pewnością chodzi tu o spis dziejów. Księga to zbiór wiadomości, streszczenie wiedzy na jakiś temat. Jeśli przyjmiemy, że księga jest stara, to z pewnością zawiera tajemnice, kryje w sobie wiedzę o przeszłości, odsłania jakiś fragment dziejów.

„Pokój szczęśliwość. Ale bojowanie byt nasz podniebny”. Rozważ myśl Mikołaja Sępa Szarzyńskiego, odwołując się do wybranych utworów literackich.

Historia na przełomie wieków przypomina nam o licznych przypadkach ludzi, którzy poświęcają swoją harmonię życia w dążeniu do wielkich idei. Myślę tu na przykład o sławnych politykach. Wiodą oni na ogół szczęśliwą i uporządkowaną egzystencję, która jednocześnie stawia ich w sytuacjach bez wyboru zmuszając do podjęcia walki o ważne interesy.

„Polacy nie są zorganizowanym narodem, wobec czego znaczy u nich więcej nastrój aniżeli rozumowanie i argumenty; sztuką rządzenia Polakami jest, zatem wzniecanie odpowiednich nastrojów”. Przywołując stosowne teksty kultury, skomentuj tę myś

„Polakiem jestem i nic, co polskie nie jest mi obce”. W taki sposób Henryk Rzewuski w swoim utworze pt.: „Pamiątki Soplicy” nawiązywał do „Pana Tadeusza” Adama Mickiewicza. Ta strawestowana (przerobiona) maksyma Terencjusza widniała jako motto utworu i przypominała o wizerunku Polaka wywodzącego się z Sopliców i Dobrzyńskich.

„Polskie, arcypolskie...” Podejmij dyskusję o tradycji narodowej jako szansie wyzwolenia dla sztuki.

W literaturze polskiej autorzy i poeci często wykorzystywali swoje utwory do „pokrzepiania serc” Polaków w walce o niepodległość ojczyzny. Ukazywali Polskę dawną, wolną, piękną. Zwykle posługiwali się obrazem arkadyjskiej krainy, gdzie ludzie żyją spokojnie, kochają naturę i kultywują tradycję narodową.

„Powołał mnie Pan na bunt.” Gniewni i zbuntowani w literaturze polskiej i obcej.

Słowa przywołane w temacie pochodzą z wiersza Stanisława Grochowiaka pt.: „ Święty Szymon Słupnik.” W utworze tym współczesny poeta buntuje się przeciwko biernemu przyglądaniu się niesprawiedliwości, egoistycznej postawie ludzi uznanych za dobrych, świętych, a tak naprawdę myślących jedynie o swoim zbawieniu.