„Szkoła jako instytucja i jako środowisko. Nauczyciel – demiurg i rzemieślnik. Uczeń – los wymuszony. W poszukiwaniu podmiotowości człowieka szkoły”


Mówiąc o środowisku ucznia, najczęściej mamy na myśli środowisko społeczne, określane jako zespół warunków i czynników osobowych i materialnych, powstających w wyniku współdziałania ludzi odgrywających główną rolę w kształtowaniu się osobowości społecznej jednostki.

Według J.Pietera środowisko wychowawcze to „złożony układ powtarzających się lub względnie stałych sytuacji, do których człowiek rozwijający się przystosowuje się czynnie w wychowawczym okresie swojego życia.”¹
K. Sośnicki formułuje definicję środowiska wychowawczego jako „ogół sytuacji wychowawczych.

Każdy z nas, każdy człowiek potrafi doznawać wielu uczuć, co wywołuje u niego czasem śmiech, czasem przygnębienie, czasem pozytywne, lub negatywne wspomnienia, a czasem wiele, wiele innych reakcji. Gama uczuć jest bardzo szeroka, od tych najprostszych, związanych z codziennymi czynnościami, aż do tych najgłębszych, nad którymi najwybitniejsi filozofowie zastanawiają się od wieków.

I. Czas i miejsce akcji
Czas wakacji, wieś Olszyny położona o 150 kilometrów od Warszawy
II. Narrator
Wszechwiedzący, trzecioosobowy
III. Bohaterowie
Główni:
- Ula Zalewska, mieszka w Olszynach, ma ojca lekarza a jej mama nie żyje
- Zenek Wójcik, lat 15, uciekł z domu przed ojcem pijakiem, mama nie żyje
Drugoplanowi:
- Julek Miler, przyjechał na wakacje do dziadków, brat cioteczny Mariana
- Marian Pietrzyk, przyjechał na wakacje do dziadków, brat cioteczny Julka
- Pestka Ubyszówna, przyjechała z mamą na wakacje, ma tatę inżyniera.